Word Tutoriala

Google ekosistema

Ekologian, ekosistema ingurune jakin bateko osagai fisiko eta biologikoek osatzen duten sistema da. habitat berean kokatuta egonik, elkarrekin harremanetan daude, sistema bat osatuz. Ekosistema kontzeptuak, egun, ekologia gainditu du, eta forma digitala hartzera ere pasa da. Hauxe da hainn zuzen ere Google-ek sortu duena, baina kasu honetan irizpideak ekonomikoak dira. 

Eric Schmidt, Google-eko presidentea bere definizioa plazaratu zuen duela urte batzuk Las vegas-en egindako kongreso batean. Schmidt erantzun arrunt batekin hasi zen terminoa definitzen: 

“… plataformas de redes escalables que aportan el mejor valor para el cliente”. 

Google-en motorea denok ezagutzen dugun bilatzailea da, egunero erabiltzen duguna hain zuzen ere. Hala ere, Google hori baino askoz gehiago da, hau da, zerbitzu gehiago eskaintzen ditu: Gmail, Google Video, Google Maps, AdSense, Adwords, Google Calendar, YouTube, Google Chrome,Google Latitude, Cambios Google ,Google toolbar, Picasa, Blogger, Chrome, Talk... 

Wikipedian “ecosistema digital” bilatzen badugu, hauxe da honen definizioa: 

La presencia de una marca en Internet es una gran oportunidad para poder darse a conocer a miles de usuarios. En este sentido, las acciones de marketing online van orientadas a proporcionar el mayor número clientes a través de una comunicación eficaz y continuada. Teniendo en cuenta la variedad de soportes de marketing online existentes, se ha de trazar un plan estratégico para poder encauzar las distintas acciones como si se tratara de un plan de medios tradicional. 

El plan estratégico contempla no solo acciones destinadas a optimizar los recursos de la web, sino también a incrementar las posibilidades de comunicación en Internet. De esta concepción, surge la denominación de Ecosistema Digital, es decir, la creación del entorno más favorable para potenciar un proyecto web en Internet.

ESCUELA DE DESCALZOS

En Rajastán, en la India, una escuela extraordinaria prepara a mujeres y hombres del campo –muchos de ellos analfabetos– para que lleguen a ser ingenieros solares, artesanos, dentistas y médicos en sus propias aldeas. Se llama Barefoot College (Escuela de descalzos) y su fundador, Bunker Roy, explica cómo funciona.

TELEBISTA TAILERREAN EGINDAKO IRAGARKIA

Hezkuntza bereziaren historia

Hezkuntza Bereziaren historia

Hezkuntza bereziaren oinarri psikologikoak lantzeko, oso garrantzitsua da gai honek historian zehar izandako garapena ezagutzea, garai eta leku bakoitzean ezaugarri batzuk izan baititu. Pertsona “desberdinak” modu askotan tratatu izan dira, eta haien inguruko aurreiritziak edo sailkatzeko moduak oso diferenteak izan dira.

Kontutan hartu behar dugu, Hezkuntzaren Historiak hezkuntza-sistemen eremuan 100 urte inguru baino ez daramala, eta denontzat publikoa eta derrigorrezkoa den irakaskuntzak 28 bat urte dituela Espainian.

Antzinako gizarteetan (Espartan, Erroman…) “anormalak” abandonatu, kanporatu edo hiltzen zituzten, bizitzerik merezi ez zutelakoan.

Erdi Aroan, “anormalak” beldur soziala eragiten zuten, zorotzat, alfertzat, heretikotzat hartzen ziren.

Pizkundean (Estatu Modernoaren hasieran), erlijio-ideien eragina galtzen joan zen eta ideia humanistak garrantzi hartu zuen. Orduan, “anormalak” harrera hobea zuten (karitatea nagusi zen) eta inozotzat hartzen zituzten.

Sentimen urrikoen hezkuntzaren aldeko lehen urratsak eman ziren:                                                                       Fray Pedro Ponde de León (1520-1584)à gortasuna eta mututasuna erlazionatu zuen (Gormutuen Doktrina argitaratu).

Juan Pablo Bonet (1620)à “Letren erredukzioa eta mutuei hizketan irakasteko artea”.

XVII. mendeko absolutismoanà Babes-etxeak estatuaren esku zeuden eta Giltzaperatze-politika aurrera eraman zuten: ume abandonatuak, txiroak eta marjinatuak baztertu edota akabatzen zituzten, gizartea haietaz babesteko.

Vicente de Paul (1581-1660)à Humanitatea sustatu zuen eta “idiotak” ziren umeekin hezkuntza esperientziak bultzatu.

J.A. Commenio (1657)à “Didaktika Magna”, denontzako hezkuntzaren beharra (“inor ez da baztertua geratu behar”).

Garai horretan, hezkuntza aberatsen pribilejio bat zen, guztiz pribatua. Pobreeen hezkuntza antolatu gabe zegoen, beraz, gizarteak ez zuen ulertzen “anormalen” hezkuntza aldarrikatzea.

XVII. mendean instituzioak sailkatzeko metodoak hobetzen ditu: zoroak, gaizto moralak, alferrak…

Hezkuntza bereziaren hasieraà medikuak hezitzaile.

Frantzian (1755)  gorrentzako lehen eskola publikoa (eskuzko metodoa, keinuzko mintzairaren sistematizazioa). Gero Ingalaterran, Alemanian, Holandan eta Eskozian hauek zabaldu.

Valentin Haüyàitsuen hezigarritasuna aldarrikatu zuen eta itsuentzako erliebezko idazketa sortu ere. 1784an itsu gazteen institutua sortu zuen Parisen. Bere ikasleen artean Louis Braille zegoen, gaur egun ere erabiltzen den irakurketa-idazketa famatuaren sortzailea.

Frantziako Iraultzarekin eta medikuen laguntzarekin, zoroak eta delinkuenteak bereiztu zituzten. Philipe Pinel medikuak idiozia gaixotasun mental bezala sailkatu zuen. Uste zuen ezin zutela hezkuntzarik jaso, tratu morala behar zutela.

Jean Itard medikuak (Hezkuntza Bereziaren aitzindaria)à “Aveirongo basatia”-rekin lan egin zuen eta adimen urriko pertsonak hezkuntza jaso ahal zutela frogatu zuen, atzeraezintasunaren teoriarekin apurtuz.

J.E.D. Esquirol (1818)à idiozia (adimen atzerapena) eta zoramena (gaixotasun mentala) bereiztu zituen.

Edouard Seguin A.E.B.(1812-1880)à idiotekin lan egin. Idiozia, idiotak daukan borondatezko arazoa dela uste du. 1850ean A.E.B.-etan pertsona atzeratuentzako lehen eskola sortu. “Idiozia eta bere tratamendua metodo fisiologikoaren bidez” argitaratu.

Samuel Howe medikua A.E.B.(1832)à itsuentzako babes-etxea sortu, gero “Perkins Instituzioa” izango dena. Eskola publikoaren alde egin zuen, eta gazte idiotentzako eta adimen-motelentzako eskola bat sortu zuen haien hezigarritasuna defendatuz.

Karitatetik bazterketara. Sailkapenetik eskaintza berezietara

AEB-etan esperientzia batzuk arrakasta izan arren, zailtasunak sortu ziren. Eskoletan gaixo gehiago onartu eta haiekin emaitza gutxiago lortu. Hau hezkuntza porrota bezala ikusi, batzuetan guztiz sendatzeko itxaropenak zabaldu zirelako.

Hezkuntza instituzioak bizitza osorako erakunde bihurtzen dira, eskolak baino babes-instituzioak ziren (oso handiak, gizartetik urrun). Babes-hiri zoragarri gisa aurkezten zituztenez, jarrera aurrerakoiak alde batera utzi ziren. Hezkuntza ematetik karitatea edo pietatea eskaintzera.  “Anormalak” mehatxu sozial bezala ikusten ziren.

Alarma eugenesikoa sortzen da: gizaki degeneratutzat hartzen ziren pertsona guztiak esterilizatu eta giltzapetzen ziren. Esterilizazioa kontrolatzea zaila zenez, segregazioa egin zuten (instituzionalizatu, gizartetik baztertu). AEB-etan anormalak negaiboago epaitu, Europan positiboago.

Maria Montessori Italia (1898) à Adimen urriko umeen tratamendurako hobe metodo pedagogikoa medikoa baino. Eskola ortofrenikoa sortu: jolas librea, naturaltasuna, sentsazio eta mugimenduan hezkuntza…

AEB-etan eztabaida adimen-motelen inguruan: eskola arrutetan ala berezituetan. Bigarren irakaslearen laguntza, pertsonal espezializatua…

Lehen mundu gerrak adimen-testen hedapena dakar (eskola militarretan erabilera masiboa): limitea, arina, moderatua, larria eta sakona (testak diskriminatzeko ziren).

Depresio handiarekin marjinazio egoera indartu. Baina bigarren mundu gerra hasi baino lehen Hezkuntza Berezia herritartze-agiria jaso: jada ez da esperimentutzat hartzen, baizik eta arlo pedagogikoaren oinarrizko elementutzat.

K. Marx eta Engels 1975 à “Bakoitzarengandik bere gaitasunaren arabera, eta bakoitzarentzat bere premien arabera” (Diskriminazio positiboa).

Gizartera itzultzea eta hezkuntza-eskaintza espezifiko baten antolaketa

Bigarren gerraren ondoren erakunde espezializatuak sortu eta zerbitzuen garapenerako politikak definitu ziren. Erakunde handiak aurrera doaz. Elbarrientzat errehabilitazioa eta tratamenduen beharra indartzen da, gero beste populazio batzuentzat zabalduko dena.

Psikologiaren hasiera ematen da (Rousseau, Piaget…)

Anormalak hartzen dituzten erakunde batzuen errealitatearen miseria ezagutzen hasten da eta gurasoen mugimendua sortzen da, ondorioz zerbitzu gehiago lortu.

1948an Giza Eskubideen Aldarrikapen Unibertsala: pertsona guztiak barne hartuz: estatuak herritar guztien ongizateari garrantzi gehiago ematen hasi ziren (Hezkuntza publikorako eskubidea onartu).

AEB-etan beltzen eskubide zibilen aldeko borrokan aurrerapauso handiak eman ziren.

Bank-Mikkelsen, Europa à zerbitzuen normalizazio kontzeptua azaltzen du (guztiek zerbitzu berak erabiltzeko eskubidea).

Hezkuntza Berezia etapatzat hartzen da, baina oraindik ikasleak sailkatzeko hezigarri eta hezigaitz kontzeptuak erabiltzen dira.

Espainian XX. mendearen erdialdean hasten da (Europako gainontzeko herrialdeekin konparatuta nahiko berandu) gizarte eta hezkuntza zerbitzuen garapena. 1945ean sortu zen Lehen Hezkuntzaren Legea (Hezkuntza Bereziaren hasiera ofiziala adierazten du). Euskal Herrian 1960tik aurrera gurasoen elkarteek garrantzia hartu zuten.

Hezkuntza Bereziaren historia horrela laburbildu daiteke:

Anormalak à Pertsonak

Berariazko instituzioak à Denontzako zerbitzu sozialak

Mehatxu diren pertsonak à Eskubidea duten pertsonak

Hitz gabeko pertsonak à Iritzia duten pertsonak

AMARA BERRI SISTEMA

IKAS KOMUNITATEAK

IRAKASLEA IRAKURZALETASUNA SUSTATZEKO PROPOSAMENAK

Irakaslea Irakurzaletasuna Sustatzeko Proposamenak

HEZKUNTZA INKLUSIBOA

Zer da hezkuntza inklusiboa?

Hezkuntza inklusiboa berez, prozesu bukatugabea da, eta bertan aldi berean ematen dira inklusio eta esklusio praktikak. Geletan eta eskoletan parte hartze aktiboa eta ikaskuntza aktiboa aldarrikatzea ezezik ikasle guztien  erabateko gizarte inkorporazioa bilatzen du. Testuinguru honetan ezin litzateke hezkuntza inklusiboan pentsatzea, hezkuntza sistema bere osotasunean eraldatzen ez bada.

ABESTIAK KICHWA-ESPAÑOL

CANCIONES KICHWA-ESPAÑOL

-Canción sobre la familia:

Ñuka ayllu, ñuka ayllu                         Mi familia, mi familia

Yayami, yayami,                                  Es papá, es mamá, 

Ñuka hatun wawki                               Mi hermano grande

Ñuka ichilla wawki                              Mi hermano chico

Llulluku, llulluku.                                Y el bebé, y el bebé.

-Canción para trabajar los colores:

Sachata purisha puka sisata rikuni            Cuando camino por la selva veo una flor roja

Puka, puka rikurisha shayawmi                Rojo, rojo se exhibe en el lugar

Sachata purisha eaylla pankata rikuni      Cuando camino por la selva veo hojas verdes

Waylla, waylla rikurisha shayawmi         Verde, verde se exhibe en el lugar

Sachata purisha yana pumata rikuni        Cuando camino por la selva veo un puma negro 

Yana, yana rikurisha shayawmi               Negro, negro, se exhibe en el lugar

Awama rikusha, killu intita rikuni           Mirando para arriba observo el sol amarillo

Killu, killu rikurisha shayawmi                Amarillo, amarillo observo el sol amarillo

Awama rikusha, ankas tamiata rikuni      Mirando para arriba observo la lluvia azul

Ankas, ankas rikurisha shayawmi.            Azul, azul exhibiendose está.

-          Canción para trabajar las partes de la cara:

Ñawi, ñawi                                     Ojo, ojo

Sinka, shimi                                    Nariz, boca

Rinri, rinri (bis)                               Oreja, oreja (bis)

Ñawi, ñawi, singa (bis)                   Ojo, ojo, nariz (bis)

Shimi,rinri. (bis)                              Boca, oreja. (bis)     

* Como sucede con muchos idiomas, no existe, o no es posible la traducción exacta entre el Kitchwa y el español, por lo que hemos tenido que hacer una interpretación de las letras de las canciones.

Normalizazioa Mikelsen-en hitzetan

Mikkelsen-en hitzetan:

Normalizazio printzipioaren arabera, herritar guztiek hainbat onura jasotzeko eskubide bera dute.

Gizaki guztiek dute garatzeko gaitasuna bai eta gaitasun horiek guztiak garatu ahal izateko bideak edukitzeko eskubidea ere.

Amaitzear dago marjinazio eta segregazio kaltegarriaren garaia, eta gero eta indartsuagoa da herritar horien eta gainerakoen arteko berdintasun juridikoaren aldeko jarrera.

Normalizazioa deskribatu ahal izateko bizi-baldintzak orokorrak eta tratamendua, bere zentsurik zabalenean, bereizi beharko ditugu.

Bizi-baldintzei dagokienetan, hiru alderdi hauek izango ditugu kontuan, bizitoki-baldintzak-lan baldintzak eta aisialdi-baldintzak.Gainera haurren eta helduen arteko bereizketa ere egin beharko dugu.

Hiru alderdi hauetaz gain, tratamendu berezia izateko eskubidea onartzen zaizkie. Adimen urriko pertsonak besteak bezalako pertsonak dira funtsean, guztiok ditugun eskubide zibil berak dituzte, baina urritasunen bat jasatzen dute (egia esateko gehienek urritasun anitzak pairatzen dituzte).Adimen urriko pertsonek zerbitzu berezituak behar dituztenez gero, normalizazio-printzipioak eskatzen du behar dituztenen espezialitateak eskuratzeko aukera izan dezatela.Tratamendu hori hainbat motatakoa izan daiteke, eta, hasiera batean, lehen aipatu bezala hezkuntza ere hartuko luke bere baitan.

Bizitzaren hainbat esparrutan normalizazio printzipioa aplikatu izanak frogatu du garrantzi handia duela zenbait alor argi eta garbi bereizteak: bizitokia lana eta aisialdia.

Bukatzeko “integrazioa” eta “normalizazioari” buruzko, Bank Mikkelsen-en iritzia aipatu nahi izan dugu:

“Integrazioa” eta “normalizazioa” bi kontzeptu guztiz ezberdinak dira. “Normalizazioa” gure ahaleginen xedea da, eta horra iristeko hainbat bide erabiliko dugu. Integrazioa da gure ustez normalizazioa ekarriko duen metodoa, baina integrazioa bidea besterik ez da, ez helburua. Integrazioaren arazoa beste era batekoa da eta pertsonaren erabateko integrazioa izango litzateke bere ondorioa. Guk ez dugu integrazioa horretan sinesten, ez atzeratuentzat ez eta pertsona “normalentzat” ere. Nik neuk ez nuke modu horretan “integratu” nahi, nahiago nuke neure taldea aukeratu, giza eskubidea baita aukera hori egitea eta adimen urriko pertsonek ere besteok ditugun aukera berak izan behar dituzte.

Mindomorekin egindako eskema

Gizarteratzea

Gizarteratzea gizabanakoak gizarte baten kultura bereganatzen dueneko prozesua da. gizakiak gizartea barneratzen du. Beraz, gizabanako gizarte horretan bizitzeko prestatzen da, sozializatzen da, bere taldearen kultura bereganatzen duen neurrian. Rocherrek honela definitzen du sozializazioa: “gizabanakoak bere bizitzan zehar bere inguruneko elementu soziokulturalak ikasi, barneratu eta esperientziak eta eragile sozial esanguratsuen eraginez bere nortasunaren egituran integratzen duen prozesua da. Hala egokitzen da bizi behar deneko ingurune sozialera.”

            -kultura bereganatzea: ezagutzak hartzea, ereduak, baloreak, zeinuak… “ gizarte baten bizitzeko erak, egiteko moduak eta sentitzekoak ” norberak bizi behar duen talde horren kultura jaso eta zeurea egin. Honek bizitza osoan irauten du.

            -nortasunaren egituran integratzea: sozializazioaren eraginez gizarte eta kulturaren zenbait elementu nortasunaren egituran integratzen dira. Giza organismo biologikoa gizartekide bilakatzean, nortasun edo indibidualitate berezia duen pertsona egiten da.

            -ingurune sozialera egokitzea: gizabanakoa bera jaio eta bizi den ingurune sozialera egokitzen da: orain gizarteratutako pertsona talde bateko kidea da, familia batekoa, herri batekoa, etnia batekoa, erlijio batekoa…

Helduentzako Ipuinak

Txorimalo Ipuina

Matematika gelan lantzeko material ezberdin

Maria Antonia Canals-en blogean murgiltzea bururatu zaigu, honen aburuz: " la experimentación debe desarrollar la imaginación, ésta la manipulación mental, que relaciona los conceptos conocidos con los que se pretende introducir, llegando así a la construcción del conocimiento.http://frangargil.blogspot.com.es/2008/10/materiales-manipulables-y-educacin.html

Baliabide matematiko ezberdinak eskolan

Gironako Unibertsitateak web interesgarri hau jartzen digu eskura:http://www.udg.edu/tabid/17145/language/ca-ES/Default.aspx

ONLINE IMAGE EDITOR

LAU TEILATU

JOLAS HEURISTIKOA

Hurrengo dokumentuan Oiartzungo Udal Ikastola Partzuergoak egindako jolas heuristikoari buruzko aurkezpena aurkitu dezakegu. Oso ineteresgarria iruditzen zait alor hau jorratzea Haur Hezkuntzan.


http://www.hikhasi.com/docs/75/jolas%20heuristikoa%20dokumentazioa.pdf

International Montessori School-en printzipio pedagogikoak

Principios Pedagógicos

Los principios pedagógicos de nuestro centro emanan de la pedagogía Montessori. Según Montessori:

• 1 La mente del niño absorbe, de manera inconsciente (0-3 años) y de forma consciente (3-6 años), todo lo que hay en su ambiente.
• 2 En el desarrollo del niño aparecen períodos de máxima sensibilidad para determinados aprendizajes: táctiles, lingüísticos, del orden y motores.
• 3 La manipulación de las cosas es necesaria para el aprendizaje, sobre todo en la Educación Infantil y Primaria.
• 4 El niño aprende mediante su actividad individual y está deseoso de adquirir nuevos conocimientos a través de su experiencia.
• 5 El aprendizaje es más eficaz si los contenidos se presentan secuenciados y dosificados, aislando las dificultades. Presentando una dificultad cada vez.
• 6 El niño debe ejercitar la libertad en un ambiente, familiar y escolar, previamente preparado siendo la disciplina una exigencia interna del niño, no externa.

De estos principios derivan la concepción montessoriana de la relación alumno/profesor:

• El alumno es el protagonista de su educación y el profesor, o "director", del aprendizaje, un "guía" que ayuda al niño cuando éste lo solicita.
• El alumno es un ser autónomo y con iniciativas; es un ser responsable y activo que ama el trabajo, y el profesor un creador de ambientes o situaciones didácticas para la realización del trabajo de aprender.

Los medios que deberán emplearse, por estar en consonancia con estos principios, serán:

• 1 El uso de todas las formas de representación: materiales concretos, medios audiovisuales, impresos, informáticos, etc.
• 2 El aprendizaje de las técnicas instrumentales básicas, que permitan la búsqueda del conocimiento de manera autónoma.
• 3 El trabajo individual y en grupo para potenciar las diferencias individuales frente a la competencia discriminatoria.
• 4 La organización y secuenciación de los contenidos y actividades de forma que permitan el trabajo autónomo.
• 5 El contacto directo con el entorno, es decir, con las experiencias sensoriales y culturales.
• 6 La iniciación en el aprendizaje de una segunda lengua en el período sensitivo del lenguaje. De 0-6 años es la edad más favorable para comenzar a aprender un 2º idioma (Inglés).
• 7 A partir de los 8 años de edad se incorpora un 3er idioma, el francés.
• 8  A partir de 2º de E.S.O. se introduce el idioma alemán, como actividad extraescolar.

 

Mala educación

Eskolari kritika

Finlandiako Hezkuntza Sistema

Hizkuntzaren jabekuntza prozesua Haur Hezkuntza

Power Point Blog

ESALDI XELEBREAK

"¿Porqué todo niño cree ciegamente en su propio talento? La razón es que no tienen miedo a equivocarse... Hasta que el sistema les va enseñando poco a poco que el error existe y que deben abergonzarse de él. "
Ken Robinson

TWISTER GEOMETRIKOA

CURRICULUM

 Helbide honetan aurki ditzakezue hezkuntza currilculumak :

http://www.hezkuntza.ejgv.euskadi.net/r43-2459/eu/contenidos/informacion/dif10_curriculum_berria/eu_5495/decretos_normativa_indice_e.html

KUKUTZA HEZITZAILEEI BIDERATUTA

Kukutza es necesario para lxs educadorxs sociales

Jerdarte hezitzailearen bidean Kukutza behar dugu.

Altxorra dugu heziketa, tresna bikaina ezagutzak, baloreak, ohiturak edota trebetasunak eskuratzeko. Hezkuntza pertsona eta jendarte modura osoki garatzeko bidea dugu; norberak bere burua ezagutu, maitatu eta eraldatzeko bide. Nork bere buruarekin eta inguratzen gaituen errealitatearekin harreman orekatuan elkarbizitzeko modua ere bai. Emozioak atzeman, ideiak pentsatu eta jendarte justuago bat eraikitzeko ekiten lagungarria dugu heziketa. Hezkuntza txiklearen modura, puskatu barik zabaldu egiten da. Jaio eta hiltzen garen bitartean gara hezituak eta hezitzaile. Haurreskolan, gogoko dugu irratsaioa entzuten, lankideekin kafe gozoaz disfrutatuz, alfabetizazio eskolan, aitarekin auzoko parkean askaria hartzen… Uneoro eta esparru guztietara zabaldu egiten da hezkuntzaren eragina. Danak hezitu eta danak hezitzaile biziaren ikasgaian!

Nolako heziketa, holako pertsonak. Nolako heziketa, holako auzoa, holako hiria,… Pertsona aske eta kritikoez osatutako jendartea maite dugu. Norbanako guztiok elkarrekintzan kolore anitz eta biziez marrazturiko errealitatea gustuko dugu. Jendarte biziago eta justuagoa izaten laguntzen gaituzten gatazkek ez gaituzte beldurtzen, berdintasunean konpontzen ahalegintzen garelako eta desberdinen arteko akordiotara iristen behartzen gaituztelako. Nork bere burua ezagutu eta maitatzen duten pertsonak osatutako jendartearekin amesten dugu. Etengabean jakinahia eta garapen pertsonala bilatzen duten pertsonez osatutako auzoak ditugu helburu. Auzoak berdintasun esparrua bilakatzeko elkartasun sareak taxutzen dituzten armiarmak eta txikitasunetik, onura amankomunerako aleak biltzen dituzten inurriak ditugu gogoko. Baina jendarte parekide eta berdinzaleak aparteko ahalegina eskatzen du. Ingurunearen eraldaketak, orain arte nagusitu izan den hezkuntza ereduarekin haustea eskatzen du. Pentsamendu bakarra, lehiakortasuna, botere harremanak eta homogeneizazioarekin haustea ezinbestekoa zaigu. Bestelako hezkuntza behar dugu.

ß Kalea oinarri: Arrisku eta galbidez beteriko esparru modura ulertua izan ohi da kalea, bere gainean estalki beltz bat zabalduaz. Baina hezkuntzarako aparteko esparrua dugu kalea. Jendearen topaleku ere bada, beharrak amankomunean jarri eta aldarrikatzeko esparru. Elkarrekin komunikatzeko eta ingurunea arakatu eta ezagutzen hasteko tokia. Etxean arazoak ditugunean, askapena topatzen dugu kalean eta kasurik okerrenean, kalea ere bizitoki dugu.  

ß Auzoa: Komunitatea eraikitzen duen hezkuntza behar dugu. Isolamendua gainditu eta kooperazioan oinarritutako sareak sortu, era berean auzoa trinkotuz. Izan zirelako gara egun garena eta auzoaren historiak irudikatzen digu jarraitu beharreko elkartasun eta auzolanaren bidea. Dinamika berezi honetan, pertsonok egiten dugu auzoa eta auzoak pertsonak egiten gaitu.

ß Ekimena: Esperientzietan oinarritutako ezagutzak sustatzen dituen heziketa behar dugu. Izugarri politak dira liburuak baina benetako ezagutzak paperezko orrietatik kanpo eraikiko ditugu, elkarlanean arakatuz, jakinminari bidea emanez, geure buruari esperientzia berriak izateko baimena eskainiz…

ß Aniztasuna: Izateko, jokatzeko, amesteko, margozteko, bizitzeko… era desberdinak onartzen eta sustatzen dituen hezkuntza eredua behar dugu. Desberdintasunari beldurra galduta, diferentzia balio gehigarri modura ulertuko duena, aniztasunean hazi eta hezteko aukera galduko ez duena.

ß Elkarbizitza: Pertsonak elkarrekin errespetuan bizi izaten lagunduko dituen hezkuntza behar dugu. Gatazkak modu eraikitzailean konpontzen ikasi nahi dugu, arazoak komunean identifikatu eta asanbladan erabakiak hartu. Botere harremanak gainditu eta amankomuneko esparruetan, guztion artean elkarbizitza baimenduko duten arauak adostea dugu funtsezkoa.

ß Askapena: Kritikotasunean oinarritutako heziketa behar dugu. Bizipenak, ideiak, jokamoldeak… uneoro zalantzan jartzen ikastea funtsezkoa dugu. Horrela asmatuko dugu munduaren aurrean ekiteko modu berritzaile, justu eta hobeagoak topatzen. Horrela ikasiko dugu gure ideiak errespetuz baina tinkotasunez defendatzen, jendartearen berezko joeraren kontrako norabidean bada ere.

ß Itxaropena: Mundu justuago bat eraikitzearen itxaropena sustatuko duen heziketa behar dugu. “Gauzak betidanik izan dira horrela eta ezinezkoa zaigu aldatzea”… Bai zera!! Mintzen gaituena eraldatzeko aukera guztiak parez pare zabalik mantendu behar ditugu. Alboko solairuan, aurreragoko kalean, alboko herrian, munduko beste hainbat txokotan posible izaten ari da… Zergatik ez geurean? Bide horretan urratsak emateko gaitasuna daukagula sinistu behar dugu, gureganako konfiantza altxor preziatua dugu.

ß Kultura: Kultura hitza bere osotasunean aintzat hartuko duen hezkuntza behar dugu. Herritar guztiok egiten dugu kultura eta ez soilik pertsona jakintsuez osatutako eliteak, orain arte sinestarazi nahi izan diguten moduan. Partehartzean oinarritutako kultura maite dugu eta uko egiten diogu ikuskizunen kontsumitzaile hutsak izateari. Kultura kalean nahi dugu, pertsonen eskura, kulturaren sorkuntzan eta gozamenean hezitu gaitezen. 

ß … Jolasa, emozioa, ekimen herritarra, bestearen errekonozimendua, herritarren partehartzea, komunika(k)zioa, borondatea, merkantilizazio eza… Dan danak aintzat hartuko dituen hezkuntza eredua behar dugu.

Amestea doakoa dugu baina, posiblea dugu jendartea hezitzaile bilakatuko duen hezkuntza eredu hau gauzatzea? Inurriaren lan isilean dihardute eta agian ez dira behar bezala ezagutuko, baina badira jendarte hezitzailearen ideiari tinko helduta, egunerokoan lanean diharduten egitasmo herritarrak. Horietako bat orain arrisku bizian dagoen Kukutza gaztetxea dugu.

Agiri honen sinatzaileak bestelako hezkuntza eredu askatzaileetan sinisten dugun pertsonak gara, gizarte hezitzaileak, irakasleak, gurasoak,… Batzuk profesionalak, beste batzuk bolondresak baina denak hezitzaile, zuek bezala. Gure eguneroko jardunean berebiziko baliabide hezitzailea eta ordezkaezina topatu dugu Kukutzan, gure seme-alabak aisialdi hezitzailean haz daitezen, gure ikasleak eskola lanak liburutegian egin ditzaten, gure gazteek elkartzeko, eztabaidatzeko, hip-hopa ikasteko, musika entsaiatzeko, jaiak antolatzeko edota errespetuan elkarbizitzen ikasteko topaleku bat topa dezaten. Horrexegatik, itxaropenak gainezka egiten badigu ere, etorkizun gertuan Kukutza egitasmoa suntsitua izateak izugarri kezkatzen gaitu eta bere biziraupena, orain arteko baldintza berdinetan mantentzea aldarrikatzen dugu. Jendarte hezitzaileak Kukutzaren beharra dauka.

La educación es un tesoro, un precioso instrumento para alcanzar valores, costumbres o habilidades. La educación es el camino para desarrollarse íntegramente como personas y como sociedad. Es el camino para querernos, para conocernos y transformarnos ya que es un modo para convivir equilibradamente con nosotrxs mismxs y con la realidad que nos rodea. La educación ayuda a desarrollar ideas, a pensar y construir una sociedad más justa. La educación, como si fuera un chicle, se estira sin romperse. Es bidireccional. Desde que nacemos hasta que morimos somos tanto educadxs como educadorxs. En la escuela infantil, al escuchar el programa de radio que nos gusta, disfrutando de un buen café con lxs compañerxs de curso, en la escuela de alfabetización, tomando la merienda con aita en el parque. La influencia de la educación abarca todos los ámbitos de la vida:

según la educación recibida, así será la persona; según qué educación, así será el barrio, así será la ciudad.

Deseamos una sociedad formada por personas críticas y libres. Nos gusta dibujar la realidad con  colores diversos y vivos. No nos asustan los conflictos, ya que estos ayudan a crear una sociedad más justa y más dinámica cuando intentan ser solucionados desde la igualdad. El conflicto nos impulsa a llegar a acuerdos entre diferentes partes, a exponer argumentos y fomentar el respeto.

Soñamos con una sociedad formada por personas que se conocen y se quieren. Tenemos como objetivo lograr barrios formados por individuos que buscan el desarrollo personal alimentando la curiosidad sin cesar.

Para transformar los barrios en espacios de igualdad, nos inspiramos en un modelo de red de solidaridad como el que tejen las arañas, desde lo pequeño, o como el de las hormigas, que acumulan granos para el bien común

Pero la sociedad igualitaria requiere un esfuerzo enorme ya que la transformación del entorno exige romper con el modelo educativo impuesto hasta ahora. Es imprescindible romper también con el pensamiento único, la competitividad, las relaciones de poder y la homogeneización. Otra educación es posible y necesaria.

La calle como base

Nos quieren hacer ver la calle como un espacio peligroso, amenazante, oculto por un oscuro velo de desconfianza que nos impide ver el potencial funcional que ha tenido siempre.

La calle es un espacio inigualable para educar ya que es un punto de encuentro para poner en común necesidades y reivindicaciones. Un lugar para fomentar la comunicación, el estudio del entorno y su comprensión. Una vía de escape a los problemas que nos surjan en el hogar e incluso un hogar en el peor de los casos.

Barrio

Proponemos un modelo educativo construido en comunidad para vencer el individualismo creando redes basadas en la cooperación que, a su vez, fortalezcan el barrio. Somos hoy porque fueron ayer y la historia de nuestro barrio indica el camino asociativo a seguir. En esta dinámica las personas crean el barrio y, a su vez, el barrio crea a las personas.

Iniciativa

Necesitamos una educación basada en los conocimientos que nos da la experiencia. Los libros no dejan de ser una fuente incalculable de conocimiento pero también es fundamental construir el conocimiento desde lo colectivo, fuera de los límites que nos marca el papel, trabajando en comunidad, abriendo caminos a la curiosidad, ofreciendo la posibilidad de vivir nuevas experiencias.

Pluralidad

Exigimos una educación que fomente la pluralidad, que nos permita soñarla tanto como vivirla. Perdiendo el miedo a las diferencias pasamos a entenderlas como un valor añadido que nos da la posibilidad de valorar la diversidad.

Convivencia

Aspiramos a construir una educación que nos ayude a vivir respetándonos. Queremos aprender a solucionar nuestros conflictos de un modo constructivo, identificando los problemas en común y tomando decisiones de forma asamblearia. Es preciso que superemos las relaciones de poder y acordemos normas de convivencia que nos permitan convivir en paridad en los espacios comunes.

Liberación

Se hace patente la necesidad de una educación fundamentada en la autocrítica. Es imprescindible que aprendamos a poner en duda nuestras vivencias, ideas y procedimientos. Así, lograremos relacionarnos de un modo innovador, más justo y mejor. Aprenderemos a defender nuestras ideas con respeto y solidez aunque sea en la dirección contraria que toman habitualmente los comportamientos sociales.

Esperanza

Necesitamos una educación que fomente la esperanza de construir un mundo mejor. “Las cosas siempre han sido así y es imposible cambiarlas”… ¡Si claro! Tenemos que mantener abiertas de par en par todas las opciones para cambiar aquello que nos duele. Está siendo posible en un montón de lugares del mundo: la puerta de al lado, la calle contigua, el pueblo vecino…¿Por qué no en el nuestro? Tenemos que confiar en la capacidad que tenemos para avanzar en este campo, la confianza en nosotrxs es el tesoro más preciado.

Cultura

Necesitamos una educación que tenga en cuenta la totalidad de la palabra “cultura”. Toda la población hace cultura y no sólo las élites formadas por tecnócratas, como hasta ahora nos han hecho creer. Queremos una cultura basada en la participación y nos negamos a ser simples consumidorxs de espectáculos. Queremos potenciar la cultura de calle al alcance de las personas, para educarnos desde la creación y el disfrute cultural, el juego, la emoción, la acción popular, el reconocimiento de lxs demás, la participación ciudadana, la comunicación, la voluntad, la no mercantilización…Necesitamos un modelo formativo que potencie estas alternativas.

Soñar es gratis, pero ¿somos capaces de llevar a cabo este modelo educativo que convierta a la población en formadorxs? Quizá no sean tan conocidos como debería, pero cual hormiga que en silencio trabaja y trabaja, existen ya proyectos populares que, fieles a la idea de una sociedad educadora, trabajan diariamente en este campo. Uno de estos proyectos es Kukutza Gaztetxea que ahora está en peligro.

Las personas que firmamos somos gente que creemos en modelos de educación libertarios, somos educadorxs sociales, profesorxs, madres y padres, etc. Algunxs profesionales, otrxs voluntarixs, pero todxs educadorxs, como vosotrxs. Hemos encontrado en Kukutza un gran e insustituible medio educativo del día a día, para que nuestrxs hijxs se críen en un tiempo de ocio educativo, para que nuestrxs alumnxs, hagan sus tareas en la biblioteca, para que nuestrxs jóvenes se junten, discutan, aprendan hip-hop, ensayen música, organicen fiestas o que tengan un lugar de encuentro para aprender a convivir respetuosamente. Por eso, aunque la esperanza nos supere, la idea de que el proyecto Kukutza pueda ser destruido en un futuro cercano nos preocupa enormemente y reclamamos que perviva y se mantenga en las mismas condiciones que hasta ahora ha tenido. La sociedad educadora necesita Kukutza.

sarrera froga

lortu dut zer edo zer sartzen